متن کامل بیانیه‌ی ایران در نشست شورای حکام:
متن کامل بیانیه‌ی ایران در نشست شورای حکام:
ایران کوتاه نخواهد آمد
فعالیت تاسیسات اصفهان تحت نظارت کامل آژانس ادامه خواهد یافت
سیروس ناصری امروز (پنجشنبه) در جلسه‌ی اضطراری شورای حکام، تصمیم امروز این نهاد بین‌المللی را ”نشانه‌ای از آغاز مسیری به سوی تقابل ناخواسته و غیرضروری“ توصیف کرد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، سیروس ناصری، رییس هیات ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در جلسه‌ی اضطراری شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی موضع ایران در خصوص قطعنامه‌ی غیرقابل پذیرش اروپا علیه ایران را اعلام کرد.
متن کامل این بیانیه که وی در این جلسه قرائت کرد، به شرح زیر است:
«این مناقشه بر سر چه بوده است؟
این نهاد در برابر چه چیزی واکنش نشان داده است؟
انگیزه‌ها چه بوده‌اند؟
هدف چه بوده است؟
نتیجه چیست؟
چه چیزی در خطر است؟
مساله‌ای که در دست است، ساده است: «ایران عملیات در تاسیسات تحت حفاظت را برای تولید خوراک جهت سوخت هسته‌یی تحت نظارت گسترده‌ی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آغاز کرده است.»
اجازه دهید یک‌بار دیگر با تغییری اندک بگویم: «یک عضو NNWS معاهده و عضو پادمان‌های آژانس فعالیت در در تاسیسات تحت حفاظت را برای تولید خوراک جهت سوخت هسته‌یی تحت نظارت گسترده‌ی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آغاز کرده است.»
این هسته‌ی این مناقشه است.
آیا کسی قادر است توضیح دهد این چگونه می‌تواند در درجه‌ی اول یک مساله باشد؟ آیا کسی قادر است حدس بزند چرا و تحت چه بهانه‌ای شورا باید برای بررسی این موضوع جلسه‌ای فوری تشکیل دهد؟ آیا کسی قادر است توضیح دهد چه چیزی هشداری را برای اقدامی بسیار سریع موجب شده است؟
من باور نمی‌کنم که هیچ‌کس در این‌جا پاسخی قانع‌کننده برای این پرسش‌ها داشته باشد. علت آن واضح است، زیرا پاسخی وجود ندارد. چطور می‌توان از این نهاد خواست در برابر اقدامی که در هماهنگی کامل با NPT و پادمان‌هاست و تجلی محدود بهره‌گیری از حقی لاینفک است، واکنش نشان دهد. یک حق که در معنای ساده‌اش نمی‌تواند از هیچ‌کس دریغ شود.
کشورهایی که این بحث را به راه انداختند و امروز از این تصمیم حمایت می‌کنند، می‌گویند که تحت مفهوم منع تولید سلاح‌های هسته‌یی چنین کاری را انجام می‌دهند.
در عین حال این کشورها که دارنده‌ی سلاح‌های هسته‌یی هسته‌یی هستند یا برای تامین امنیت‌شان تحت هر شکلی بر آن‌ها تکیه دارند یا تولید‌کنندگان انحصاری سوخت هسته‌یی هستند یا قاطعانه بر عدم چشم‌پوشی از این قابلیت تحت هر شرایطی ایستاده‌اند.
نکته این است که چگونه میزان اندکی از مواد خوراک برای غنی‌سازی جهت تولید سوخت هسته‌یی موضوع نگرانی است، در حالی که برخی از این کشورها از جمله کشورهای فاقد سلاح هسته‌یی در میان آن‌ها بر روی خروارها پلوتونیوم جداسازی شده که می‌تواند مستقیما و در هر زمانی که بخواهند به سوی سلاح‌های هسته‌یی منحرف شود، نشسته‌اند؟
پاسخ متعارف این بوده است که این کشورها به پادمان‌ها پایبندی خوبی دارند. آن‌چه آن‌ها فراموش می‌کنند این است که بگویند این‌که این کشورها هرگز به اجبار از دستیابی به مواد، تجهیزات و فن‌آوری هسته‌یی محروم نشده‌اند. اندکی از آن دسترسی را در اختیار ما قرار دهید و ما نمونه‌ای از کامل‌ترین شفاف‌سازی ممکن را ارائه خواهیم کرد و پایبندی نمونه‌ای خواهیم داشت.
بدیهی است که انگیزه، اعمال فشار بر قربانی این محرومیت‌هاست و هدفی که روشن است، حرکت از تحریم به سوی محرومیت است. نسخه‌ای که برای ایران تجویز شده، اگر ایران تسلیم شود برای تمامی دیگر کشورهای در حال توسعه نیز اعمال خواهد شد. خوشبختانه ایران کوتاه نخواهد آمد. ایران طی یک دهه‌ی آینده تولید و تامین‌کننده‌ی سوخت هسته‌یی خواهد بود.
ایران هم‌چون تمامی کشورهای در حال توسعه‌ی دیگر و عضو NPT، تسلیحات هسته‌یی را با جدیت و قاطعیت نپذیرفته است.
همه‌ی آن‌چه که ایران می‌خواهد انجام دهد، بهره‌مندی از حق‌اش بر اساس NPT است؛ حقی که بیش از دو دهه است از آن محروم شده، محرومیتی که جدی و قاطعانه بوده است.
آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر این اصول استوار است:
اول: ارائه و تسهیل مواد و فن‌آوری هسته‌یی برای اهدف صلح‌آمیز.
دوم: حفاظت از مواد و تاسیسات
سوم: تضمین ایمنی هسته‌یی
اولین الزام آژانس به حکم گزینه‌ی دوم به شدت زیر سوال رفته است. تعجبی نیست که آمریکایی‌ها این آژانس را سگ نگهبان سازمان ملل می‌نامند، عبارتی که تحقیرکننده‌ی تمامیت آژانس است.
اگر به مقررات مراجعه کنید، آژانس باید به ایران در عملیاتی کردن و ارتقای توان ایران برای تولید سوخت هسته‌یی کمک کند که این مساله شامل بخش UCF نیز می‌شود، درست همانند سایر کشورهای درحال توسعه که باید این امر شامل حال‌شان شود. خب، ما شاهد این هستیم که از اجرایی شدن این الزام، جلوگیری و منع شده است. اما موضوع مسخره آن است که تصمیمی این‌جا اتخاذ شد که حتی به هدف دوم و دارای حرمت آژانس نیز خیانت می‌کند. اگر این نهاد نسبت به عملیات در تاسیسات ما که تحت پادمان‌ها و نظارت کامل انجام می‌شود، ابراز نگرانی می‌کند، پس این نهاد باید درباره‌ی اشاعه‌ی تاسیات غیرپادمانی در سراسر جهان و به ویژه در منطقه‌ی ما چه بگوید؟
آمریکایی‌ها مدت‌ها این‌گونه مدعی بوده‌اند، نشان داده‌اند و اقدام کرده‌اند که تضمین‌های عدم انحراف آژانس نامعتبر است. همین باور به آن منجر شد که این کشور جنگی را در کم‌تر از دو سال پیش بیفروزد. آیا این یک آشناپنداری است؟ متاسفم این با آن مشابه نیست ... ایران، عراق نیست، و آمریکا دیگر آن پلیس خودخوانده‌ی جهانی نیست. تصمیم امروز آژانس بیش از هر چیز یک رای عدم اعتماد به آژانس و نظام پادمان است.
این نشانه‌ای از آغاز مسیری به سوی تقابل ناخواسته و غیر ضروری است که همان طور که در بیان مدیرکل آمده است، تمام طرف‌ها در آن بازنده خواهند بود.
ما به آژانس و نظام پادمان معتقدیم.
ما به همکاری با آژانس ادامه خواهیم داد.
ما فعالیت‌های‌مان را به طور کامل تحت پادمان حفظ خواهیم کرد.
فعالیت UCF اصفهان تحت نظارت کامل خواهد ماند.
محصول توسط آژانس مهرو موم خواهد شد.
در یک کلام ما به طور کامل تمام الزامات‌مان را در برنامه‌ی تولید سوخت هسته‌یی اجرا خواهیم کرد. بنابراین به هیچ وجه هیچ جایی برای نگرانی وجود ندارد.
ما به تردیدها درباره‌ی اعتبار آژانس که این قطعنامه را صادر کرده است، اعتنا نمی‌کنیم.
این قطعنامه در اصل رای عدم اعتماد به اعتبار آژانس و نظام پادمان‌های آن است.
بر اساس درخواست دبیرکل سازمان ملل متحد و مدیرکل برای بازگشت به مذاکرات، ما با وجود این هیاهو، برای مذاکراتی عاری از پیش‌شرط و حسن‌نیتی آشکار آماده‌ایم.»